08 / Salı'lardan AŞK

Canim benim... Cok özlüyorum seni...
Bugun daha çok özledim.. Gece olsun, blogumuza yazi yazayim istedim...

Şimdi sen napiyorsun acaba? umarim gülümsüyorsundur her ne yapiyorsan.

Düşünüyorum. İlişkileri, evlilikleri... Her ilişki başında ne kadar güzel ve tanrısal. Sonra birşeyler oluyor. Rutin, sorumluluklar, belki insanoglunun başedemedigi doyumsuzluğu işin içine giriyor. Geçen gün yaşça benden büyük bir iş arkadaşımla yemege gittik. Benim için arkadaşım 2 tane genç oğlan büyütmüş, evliliği derli toplu biriydi. Bana evlilik ve ilişkilerle ilgili sorduğu sorularda hem inançsızlığımı, hem de umudumu hissettirebildim ona. Sonra 50'lerini aşmış bir çift olarak evliliklerinde neler yaşadığını anlatmaya başladı. Nasıl bir aşkla evlendiklerinden, sonra zamanla yitip gidenler... Eşinin varlığını seviyor olmasının dışında, onda sinir olduğu binlerce şeyde konuşmamiz içinde yer aldı. Adamin özensizliğinden, şefkatsizliginden, kadının ailesine gösterdiği ilgiye teşekkür etmemesinden tut da, çocukları eğitirken tarz ve tutumuna kadar söylendi durdu. Duymak istemedim aslinda, çünkü içimde inançsızlığın canlanmasini istemedim. Ama canlandı. Evet bir gerçek vardı. Tüketebiliyorduk herşeyi ve bu tüketim çılgınlığı ilişkilerimizinde tam göbegindeydi. Evet, aşkı ve özeni kaybediyorduk. Peki sonradan bulunuyor muydu bu meret? Daha iyi bir hayat alternatifi üretemeyip, katlaniyor muyduk çift olarak birbirimize... Sordum da sordum kendime...

Diğer yandan kendime baktım. Bekarlık bu durumda evet sultanlıktı. Onlar gibi söylenebileceğim bir ilişkim artık yoktu. Beni mutsuz eden bir çemberin içinde duramiyordum. Acaba katlanma katsayim mi azdı. Fakat yalnızdım. Yalnızlık ne kadar zor oluyordu bazen, Fakat bazen ne kadar da keyifliydi.

Ama bir yandan da sen vardın. Sana inancim vardı yüregimde. Bizimki böyle olmayacak diyordu içim ama, her aşk böyle olmayacakla başlamiyor muydu biraz. Bizim ilişkimizde de katlanilasi zorluklar olacakmıydı. Yoksa o engebeleri konuşarak ve ÖZENle gecebilecekmiydik. Bilmiyorum. Hani bir laf duydum geçenlerde "Maksimumda anlaşmak, minumumda idare edebilecegin insani bulmak".. Ben buna inanmak istemiyorum Sevgili. Çok iyi anlaşabilelim. Belki bunu birbirimize birbirimizin sorumluluklarin katmadan becerebiliriz.Kimbilir...

Gel de konusalim bunlari... Seninde kafanda sorularin oldugunu biliyorum böylesine. Beraber ne çok konuşacagimiz konu var aslında. Bunları konuşurken kendimizi de görebileceğimiz. Gel de konuşalım canım, bir sürü konuşalım, anlayalım birbirimizi, sonrası,... sonrası Aşk...daha ne olsun...

Çok özledim... özlüyorum...bekliyorum.